Ágreiningurinn ekki brúaður

Staðan í þingflokki Vinstri grænna er furðuleg. Ásmundur Einar Daðason gerir sér vonir um að niðurstaða fáist í Evrópusambandsmálin. Lilja Mósesdóttir segist taka einn dag í einu í pólitíkinni og Atli Gíslason þegir bæði á íslensku og á latínu.

Eitt er ljóst. Það tókst ekki að brúa þann djúpstæða ágreining sem er innan þingliðs VG, þrátt fyrir "opnar" og "hreinskiptar" umræður. Árni Þór Sigurðsson starfandi þingflokksformaður hefur ekki dregið orð sín til baka um ódrengskap þremenninganna. Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra telur að Ásmundur Einar, Lilja og Atli séu ekki í þingliði ríkisstjórnarinnar - séu kettir sem ekki sé hægt að smala. Gagnrýni Atla Gíslasonar í Morgunblaðsgrein í gær, stendur óhögguð enda hefur ekkert breyst.

En strax eftir að þingflokksfundi VG lauk í gær voru skeytasendingar byrjaðar. Össur Skarphéðinsson sagði að loftið hefði verið hreinsað en gat ekki setið á sér með því að hnýta í Ásmund Einar. Utanríkisráðherra segir þingmanninn misskilja Evrópusambandsferlið. Talsmenn og verjendur Samfylkingarinnar og ríkisstjórnarinnar í blokkheimum voru fljótir.

Páll Blöndal sagði ljóst að VG styddi ríkisstjórnina en bætti við:

"Tilvistarkreppa og athyglisþörf örfárra breytir engu þegar á hólminn er komið."

Jón Ingi Cæsarsson er ekki sammála um hreinsun loftsins. Það sé sama fýlan og fyrr:

"Það sem streymdi frá Framsóknarskotna VG istanum úr Dölunum var sama forneskjan og sama virðingarleysið við stjórnarsáttmálann og samstarfsflokkinn.

Gamla 78 snúninga glerplatan snérist á fóninum hjá sauðfjárbóndanum og hin tvö voru vafalaust í slíkri heilsulausri fýlu að þau gáfu ekki kost á viðtali. Það er að vísu sannarlega nýtt því þau hafa bæði verið illa haldin af athyglisýki þegar fjölmiðar eru annarsvegar."

Evrópusamtökin tóku þegar til máls á bloggsíðu sinni eftir Kastljós og beindu spjótum sínum að Ásmundi Einari:

"Það var greinilegt á viðtali í Kastljósi nú í kvöld að foringi Nei-sinna, Ásmundur Einar Daðason, hafði ekki náð sínu fram á fundi VG í dag."

Fer lítið fyrir frétt

Mér finnst merkilegt hve litla athygli frétt DV um þingflokksfund VG hefur fengið. Hægt er að fullyrða að meira kjöt hafi verið á beinunum í frétt Jóhanns Haukssonar á dv.is en hjá öðrum fjölmiðlum. Þar sagði meðal annars:

"Bókun, sem stjórn þinflokks Vinstri hreyfingarinnar – græns framboðs lagði fram um stuðning þingflokksins við ríkisstjórnina og stefnumál hennar, hlaut ekki stuðning þriggja þingmanna VG á löngum fundi þingflokksins í dag. Tillagan var því dregin til baka af stjórn þingflokksins, en hana skipa auk Árna Þórs Sigurðssonar þingflokksformanns þær Þuríður Backman og Lilja Rafney Magnúsdóttir.

Samkvæmt heimildum DV voru það Ásmundur Einar Daðason, Lilja Mósesdóttir og Atli Gíslason sem ekki treystu sér til þess að greiða atkvæði með bókuninni um stuðning við stefnu ríkisstjórnarinnar, en hún tekur til margvíslegra málaflokka, svo sem efnahagsmála, atvinnumála, Evrópumála og mála sem snerta auðlindir og fiskveiðar. Ljóst er því að 12 af 15 þingmönnum VG styðja ríkisstjórnina og stefnu hennar en þremenningarnir eru aðeins reiðubúnir til þess að verja ríkisstjórnina vantrausti."

Frétt DV hefur ekki verið borin til baka og engin ástæð er til annars en að ganga út frá sannleiksgildi hennar.

Umræðunni ekki lokið

Eru handboltamenn upp til hópa sjálfstæðismenn?

Páll Blöndal, bloggari og stuðningsmaður Samfylkingarinnar lætur handboltamenn fara eitthvað í taugarnar á sér. Nú liggur fyrir að flestir leikir íslenska landsliðsins á HM verða í læstri dagskrá Stöðvar 2.  Einar Þorvarðarson framkvæmdastjóri HSÍ sagði í samtali við Morgunblaðið að þar á bæ hefðu menn viljað hafa alla leikina í opinni dagskrá.

Páll Blöndal gerir athugasemd við þetta á bloggsíðu sinni og segir að ef HM í handbolta sé ekki meira virði í hugum áhorfenda en svo að þeir séu tilbúnir til að greiða fyrir, þá sé það hið besta en bætir síðan við:

"Merkilegt hvað þessir Sjálfstæðismenn (eins og handboltamenn eru upp til hópa) eru æstir í að láta skattgreiðendur borga fyrir sín áhugamál. En eins og allir vita, þá eru handboltinn útungunarstöð fyrir tryllta markaðshyggjumenn og útrásavíkinga.

Réttast væri að senda reikninginn til Valhallar."

Ég hef ekki gert sérstaka athugun á stjórnmálaskoðunum handboltamanna frekar en hjá öðrum íþróttamönnum. Vonandi að Páll hafi rétt fyrir sér. Það er ekki ónýtt fyrir stjórnmálaflokk að eiga stuðning glæsilegra íþróttamanna um land allt. 

Þversagnakenndur fjármálaráðherra

Ef allt væri með felldu myndi fjármálaráðherrann Steingrímur J. Sigfússon segja við Steingrím J. Sigfússon, formann Vinstri grænna: Skilurðu núna samhengið á milli skatta og efnahagslegra athafna. Því lægri skattar því meiri umsvif, því hærri skattar því minni umsvif. Þess vegna eigum við að lækka skatta og örva efnahagslífið, koma hjólunum af stað, styrkja þannig skattkerfið og afla ríkissjóði stóraukinna tekna.

Skattalækkun eykur umsvif

Atli Gíslason gagnrýnir Steingrím J. og Samfylkinguna harðlega

Atli Gíslason, þingmaður og félagi í órólegu deildinni í Vinstri grænum, er með skýr skilaboð til forystu flokksins: Ég felli mig ekki við flokksræði og ég mun berjast gegn hjarðhegðun. Alti er einnig með skilaboð til Samfylkingarinnar: Framkoma ykkar er ódrengileg og ómálefnaleg.

Í grein sem Atli Gíslason birtir í Morgunblaðinu í dag - sama dag og þingflokkur VG kemur saman - er harðorð gagnrýni á Steingrím J. Sigfússon, formann flokksins, Árna Þór Sigurðsson starfandi þingflokksformann og Björn Val Gíslason varaformann fjárlaganefndar og sérstakan talsmann Steingríms J. Alti sendir forystu Samfylkingarinnar einnig kaldar kveðjur vegna framkomu hennar í garð þremenninganna sem sátu hjá við afgreiðslu fjárlaga.

Atli minnir á niðurstöðu þingmannanefndar um skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis. Skýrsla þingmannanefndarinnar, sem Atli veitti forystu var samþykkt samhljóða á þingi en þar er meðal annars bent á að "eitt einkenni stjórnmálamenningar hér á landi sé að foringjar eða oddvitar flokkanna leiki lykilhlutverk en hinn almenni þingmaður sé atkvæðalítill". Þar sem stjórnsiðir séu slæmir og stjórnkerfið veikt geti sterkir stjórnmálamenn verið varasamir (skot á Steingrím J. Sigfússon?):

"Í foringjaræði verði hlutverk löggjafarþingsins einkum að afgreiða mál sem undirbúin hafa verið í litlum hóp lykilmanna."

Atli dregur í efa að dreginn hafi verið lærdómur af þeirri gagnrýni á íslenska stjórnmálamenningu sem sett hafi verið fram:

"Ég hef um langa hríð innan flokks míns og þingflokks leitast við að koma fram sjónarmiðum gegn ESB umsókninni, gegn einkavæðingu auðlinda, fyrir breyttri efnahagsstefnu o.fl. en sjónarmiðin hafa að mestu fallið í grýttan jarðveg flokksforystunnar. Síðast lagði ég ásamt flokkssystkinum mínum, Ásmundi Einari Daðasyni og Lilju Mósesdóttur, fram ítarlegar hugmyndir og tillögur um breytingu á fjárlögum. Rauði þráðurinn var að verja grunnstoðirnar og koma í veg fyrir aukið atvinnuleysi og brottflutning af landinu. Ég batt vonir við að fá málefnalega umræðu. Þær rættust ekki. Varaformaður fjárlaganefndar taldi þær lítilsvirðingu við störf nefndarinnar og starfandi þingflokksformaður VG kvað upp úr með það í greinargerð að skoðanir okkar væru ódrengilegar."

Hér skýtur Atli föstum skotum á félaga sína í þingflokki Vinstri grænna. En hann lætur ekki þar við sitja heldur snýr sér að samstarfsflokknum. Hann bendir réttilega á að forystumenn Samfylkingarinnar (Jóhanna Sigurðardóttir og Össur Skarphéðinsson) hafi kallað þingmenn VG ketti, Lilju Mósesdóttur hryssu, Ásmund Einar Daðason og Atla folöld hennar. Ágreiningurinn hefur verið persónugerður, segir Atli og þau þremenningar gerð tortryggileg:

"Hvað skyldi koma næst úr dýraríki þessarar umræðu? Eigum við að tala um nöðrur, amöbur og kamelljón? Ég tek ekki þátt í því. Ég tek heldur ekki þátt í því að leggja illt til ráðherra Samfylkingarinnar. Að sama skapi frábið ég mér ómálefnalega og persónulega gagnrýni liðsmanna Samfylkingarinnar á Jón Bjarnason, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra.

Hefjum íslenska stjórnmálamenningu til virðingar og forðumst þá hjarðhegðun sem varð okkur svo dýrkeypt fyrir hrunið."

Það er enginn sáttatónn í skrifum Atla og ljóst að honum er stórlega misboðið. Ekki verður séð hvernig Atli Gíslason og félagar í órólegu deildinni geta tekið höndum saman við aðra í þingliði Vinstri grænna, án þess að komið verði til móts við sjónarmið þeirra. Og harla er það ólíklegt að Atli og félagar séu það geðlausir að sitja áfram og styðja Jóhönnu og Össur, án formlegrar afsökunar þeirra samhliða loforði um breytt vinnubrögð.

Pirringurinn eykst innan VG

Auðvitað gilda engin lögmál hér á landi

Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra telur að allt önnur lögmál gildi hér á landi en í öllum öðrum löndum heims. Þannig sé Ísland eyland.

Eftir því sem ríkið fer dýpra í vasa skattgreiðenda því meiri  peningum verja þeir í neyslu. Samkvæmt þessu lögmáli fjármálaráðherra ætti hann að hækka skatta hressilega til að koma einkaneyslu af stað - gefa henni vítamínssprautu. Því hærri skattar því meiri einkaneysla, samkvæmt röksemdum fjármálaráðherra.

Þetta minnir dálítið á þegar Steingrímur Hermannsson hélt því fram að almenn lögmál efnahagslífsins giltu ekki hér á landi. Þetta var á þeim árum þegar óðaverðbólga ríkti hér á landi og við buðum Grænhöfðaeyjum sérstaka ráðgjöf í efnahagsmálum.

Þá var spurt og nú er spurt: Er annað þyngdarlögmál á Íslandi en í öðrum löndum?

„Óverulegar skattahækkanir“

Órólega deildin í Framsókn

Því miður er staðan þannig að þingflokkur Framsóknarflokksins gengur ekki í takt. Færa má rök fyrir því að líkt og innan þingflokks Vinstri grænna, sé óróleg deild í þingliði Framsóknar. Siv Friðleifsdóttir tilheyrir hinum órólegu sem hafa aldrei sætt sig við Sigmund Davíð sem formann.

Með yfirlýsingu sinni á Rás 2 gengur Siv hart fram gegn formanninum en í áramótagrein í Morgunblaðinu sagði Sigmundur Davíð meðal annars:

"Augljóst er að hin stóru vandamál sem við blasa verða ekki leyst nema með traustri landsstjórn og góðri samstöðu um meginverkefnin. Hvorugt er til staðar.

Daglega berast fréttir af deilum stjórnarliða og efasemdir heyrast frá þeim sjálfum um hvort ríkisstjórnin hafa í raun meirihlutastuðning. Ringulreið og lausatök við stjórn landsins skapa óvissu og óöryggi innanlands og álitsbrest erlendis. Við þetta ástand er ekki hægt að búa.

Margt gott er að finna í öllum flokkum m.a. þeim flokkum sem mynda núverandi ríkisstjórn. Það þarf bara að skapa þær aðstæður sem laða fram það besta í öllum. Því legg ég til við forystumenn annarra flokka að við hittumst hið bráðasta og freistum þess að ná saman um meginverkefni og myndum nýja ríkisstjórn um tiltekin verkefni til ákveðins tíma en boðum til kosninga að þeim tíma liðnum.

Hef ég þar helst í huga þjóðstjórn, þó ég útloki ekki aðra möguleika fyrirfram."

Það hefur lengi legið ljóst fyrir að samstaða er lítil innan þingflokks Framsóknarflokksins, sem kann að skýra það af hverju fylgi flokksins hefur ekki aukist, þrátt fyrir góðan málflutning formannsins. Siv metur stöðuna þannig í upphafi ársins, að nú sé tækifæri til að ganga gegn formanninum opinberlega. Staðreyndin er sú að Siv og Guðmundur Steingrímsson eiga mun meiri samleið með Samfylkingunni en öðrum framsóknarmönnum.

Ekki hrifin af þjóðstjórn

Sæll félagi!!

Fékk þetta myndband sent og gat ekki staðist freistinguna að setja þar hér inn.

Þetta snýst um líf ríkisstjórnarinnar

Steingrímur J. Sigfússon formaður VG á tvo kosti og hvorugan góðan. Hann getur annars vegar haldið áfram og stutt yfirlýsta stefnu ríkisstjórnarinnar í Evrópumálum eða hins vegar breytt um stefnu og krafist þess að umsóknin að Evrópusambandinu verði dregin til baka.

Velji Steingrímur fyrri kostinn er vandséð hvernig komist verður hjá klofningi meðal vinstri grænna. Andstaðan við aðild er svo djúpstæð meðal fylgismanna VG, áhrifamanna innan flokksins og einstakra þingmanna, að hún verður aldrei gefin eftir. Friður verður aldrei innan VG haldi ríkisstjórnin óbreyttri stefnu. Það er því rétt sem Hjörleifur Guttormsson hefur haldið fram að forsenda þess að vinstri grænir haldi styrk sínum til frambúðar er að flokkurinn standi við stefnu sína í Evrópumálum.

Ef Steingrímur velur síðari kostinn á Jóhanna Sigurðardóttir ekki um annað að velja en að slíta samstarfinu við vinstri græna. Hún og Samfylkingin í heild, hafa sett of mikið undir í Evrópumálunum til að kyngja því að breytt verði um stefnu. Ekki verður séð að hægt sé að mynda aðra ríkisstjórn og því verða kosningar óhjákvæmilegar. Fyrsta hreina vinstri stjórnin leggur þar með upp laupana.

Steingrímur glímir því við það sem á enska tungu er kallað catch-22. Hann er í pólitískri sjálfheldu.

Átökin mest um ESB-stefnu VG

Brussel í stað Kaupmannahafnar? - Brot úr ræðu Bjarna Ben

Þeir sem harðast berjast fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu hafa reynt að halda því fram að andstaða Sjálfstæðisflokksins gangi í berhögg við sögu og grunnhugsjónir flokksins. Jafnvel meðal kjörinna fulltrúa flokksins virðist þetta viðhorf vera ríkjandi, eins og ég benti á fyrir skömmu. 

Ég rakst á ræðu sem Bjarni Benediktsson, hélt í júní árið 1943 á landsfundi Sjálfstæðisflokksins. Þar gerði hann stöðu sjálfstæðismálsins að umtalsefni. Mér finnst rétt að birta brot úr ræðunni:

 "Mundi sá bóndi telja sig að fullu frjálsan, sem að vísu mætti ákveða sjálfum sér og heimafólki sínu reglur til að fara eftir, en þyrfti þó að leita samþykkis óðalsbónda á fjarlægri jörð til þess að fyrirmælin hefðu nokkra þýðingu? Ef hann mætti ekki hafa skipti við nágranna sína nema fyrir milligöngu óðalsbóndans eða öllu heldur vinnumanna hans, yrði að hafa einhvern þessara vinnumanna með í förinni, ef hann skryppi í kaupstað, og engin þessara viðskipta hefði lögformlegt gildi, nema óðalsbóndinn samþykkti? Ef hann að vísu mætti hafa eigin hund til að reka úr túninu, en hefði þó, til þess að víst væri, að fjárreksturinn færi fram eftir öllum listarinnar reglum, jafnframt sérstaklega vaninn hund frá óðalsbóndanum til túngæzlunnar? Og mundi bóndinn telja þann eignarrétt á jörð sinni mikils virði, sem því skilyrði væri háður, að þrjátíu menn aðrir mættu hafa af henni öll hin sömu not og sjálfur hann?

Slíku frelsi mundi enginn íslenzkur bóndi una til lengdar. Auðvitað þættu honum þessi kjör betri en alger ánauð, en honum mundi þykja það furðulegt, ef honum væri sagt, að nú væri frelsisbaráttu hans lokið. Og honum mundi þykja það óþörf spurning, ef hann væri að því spurður, hvort hann vildi nú ekki una þessum kjörum sínum enn um sinn, þegar sá tími væri kominn, að hann ætti rétt á algeru frelsi.

En aðstaða íslenzku þjóðarinnar er eftir sambandslögunum einmitt hin sama og bónda þess, sem nú var lýst.

Íslendingar mega að vísu setja sér lög en þau hafa ekki stjórnskipulegt gildi, nema konungurinn í Kaupmannahöfn samþykki þau. Íslendingar fara ekki sjálfir með utanríkismál sín og mega enga samninga gera við önnur ríki, nema í samráði við eða fyrir atbeina danska utanríkisráðuneytisins og konungurinn í Kaupmannahöfn verður að samþykkja þá, til þess að þeir hafi nokkurt gildi. Íslendingum er að vísu heimilt að hafa eigin varðskip til gæzlu landhelgi sinnar, en þeim eru jafnframt til frekara öryggis fengin dönsk skip til gæzlunnar. Íslendingar eiga að vísu sjálfir land sitt, en þeir eru skyldir til að þola þrjátíu sinnum mannfleiri þjóð, Dönum, öll hin sömu not af landinu og þeir sjálfir hafa. Ætla mætti að ekki þyrfti að hvetja neinn Íslending til að una slíku frelsi degi lengur en hann er skyldur til samkvæmt ströngustu lögum."

Varla þarf að deila um hvaða afstöðu Bjarni Benediktsson hefði tekið til hugsanlegrar aðildar að Evrópusambandinu. Hann hefði örugglega bent á að sjálfstæðisbarátta okkar Íslendinga hefði ekki falist í því að færa valdið frá Kaupmannahöfn til Brussel.

Þöggun fjölmiðla um gagnrýni Hjörleifs á forystu VG

Ég ætla að fullyrða eftirfarandi: Ef fyrrverandi ráðherra Sjálfstæðisflokksins kæmi fram á ritvöllinn og sakaði sinn gamla flokk um að hafa svikið stefnuna, hefðu allir fjölmiðlar slegið því upp sem frétt. Ef gamall refur og áhrifamaður í Sjálfstæðisflokknum fullyrti á opinberum vettvangi að forystuleysi væri vandamál og að ekki hafi tekist að halda uppi lýðræðislegu starfi innan flokksins, hefði allt logað í fjölmiðlum. Fréttastofa ríkisins hefði talið nauðsynlegt að kalla á hvern álitsgjafann á fætur öðrum, til að "varpa ljósi" á málið. Ef fyrrverandi ráðherra Sjálfstæðisflokksins hefði skrifað háðsádeilu á flokkinn og gert grín að varaformanni og öðrum trúnaðarmönnum hefðu allir fjölmiðlar tekið við sér og bloggheimar logað.

Ekkert af þessu hefur gerst þó Hjörleifur Guttormsson fyrrverandi ráðherra og áhrifamaður innan Vinstri grænna hafi á skömmum tíma skrifað tvær greinar þar sem forysta flokksins er harðlega gagnrýnd. Í fyrri greininni dregur Hjörleifur forystuna sundur og saman í háði og spotti. En fjölmiðlar þögðu. Síðari greinin birtist síðan í Morgunblaðinu í dag, eins og ég hef þegar bent á. 

Í greininni fyrir jól sagði Hjörleifur meðal annars:

"Nú hélt maður að eftir þrautir og vökunætur myndi þingflokkur VG fara til síns heima og láta kyrrt um sinn og sjá til hvort ekki rjátlaðist af mönnum ólundin uns aftur verði hringt bjöllum við Austurvöll. En þar misreiknuðu menn sig, því að fjórða valdið, fjölmiðlarnir okkar, gáfu sem oftar engin grið. Á fjórða sunnudegi í aðventu var varalið VG kallað fram á völlinn: Varaformaðurinn Katrín, varaformaður fjárlaganefndar Björn Valur og varaformaður þingflokks Árni Þór, öll á einni og sömu kvöldvaktinni hjá RÚV. Og þá fyrst varð landslýð ljóst í hversu bráðri hættu landsstjórnin er stödd vegna vélabragða þremenningaklíkunnar."

Síðar sagði Hjörleifur:

"Eftir á að koma í ljós hvort nokkrum detti í hug yfir hátíðarnar gömul sögn um flísina og bjálkann. Á meðan bíðum við hin í söfnuðinum eftir að þremenningaklíkan sýni umbeðin iðrunarmerki og allt falli í ljúfa löð."

Í dag gagnrýnir Hjörleifur forystuleysi VG í vandasömum ráðuneytum og að ekki hafi tekist að halda "lifandi glóðinni" í lýðræðislegu flokksstarfi. Hvorki meira né minna. Jafnframt heldur Hjörleifur því fram að flokkurinn hafi svikið stefnu flokksins í Evrópumálum.

Um það verður ekki deilt að Hjörleifur Guttormsson er áhrifamaður innan Vinstri grænna og gamall refur í pólitík. En fjölmiðlar þegja þunnu hljóði.