Treystir þú sitjandi ríkisstjórn til að gæta hagsmuna Íslands vegna Icesave fyrir EFTA-dómstólnum? Nær öruggt er að meirihluti landsmanna svarar spurningunni neitandi. Sporin hræða. En það væri einnig hægt að spyrja: Hvort treystir þú betur Árna Páli Árnasyni, efnahags- og viðskiptaráðherra, eða Steingrími J. Sigfússyni fjármálaráðherra, til að gæta hagsmuna Íslands fyrir EFTA-dómstólnum vegna Icesave? Hér skal fullyrt að mikill meirihluti mun velja Árna Pál og hafna því að Steingrímur Jóhann fái forræði yfir málsvörn Íslands. Íslendingar gleyma seint hvernig fjármálaráðherra hélt á málum í Icesave-deilunni með aðstoð Svavars Gestssonar og Indriða Þorlákssonar.

Um það verður ekki deilt að barátta InDefence skipti sköpum í baráttunni gegn þeim nauðungarsamningum sem ríkisstjórnin gerði ítrekað við Breta og Hollendinga. Ólafur Egilsson, einn liðsmanna InDefence-hópsins, segist hafa „gríðarlegar áhyggjur af því að þetta mál lendi í höndum stjórnmálamanna sem hafi mikinn siðferðisvanda í málinu".

Í samtali við Vísi er Ólafur hreinskilinn:

„Ef við tökum sem dæmi Steingrím J. Sigfússon þá er hann með þá stöðu í málinu að það yrði afar þægilegt fyrir hans pólitísku stöðu að þetta mál færi illa og yrði kostnaðarsamt fyrir íslensku þjóðina. Hann hefur alla vega ekki mikinn hvata gagnvart sínum pólitíska ferli að reka þetta mál með hagsmuni þjóðarinnar í forgrunni."

Það er hreint magnað ef það reynist rétt að meirihluti þingmanna, þar með taldir margir stjórnarþingmenn Samfylkingar og VG, treysti ekki fjármálaráðherra til að gæta hagsmuna Íslendinga í erfiðu deilumáli. Kannski er það vegna þess að þeir eru sammála Ólafi Egilssyni um að Steingrímur J. Sigfússon hefur ekki „ekki mikinn hvata gagnvart sínum pólitíska ferli að reka þetta mál með hagsmuni þjóðarinnar í forgrunni“.

Sjá nánar T24

	Vel haldið á Icesave-máli
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Auðlindaskattur eða veiðileyfagjald sem sjávarútvegurinn greiðir hefur hækkað gríðarlega á undanförnum árum. Fiskveiðiárið 2005/2006 nam það alls liðlega 649 milljónum króna. En þar með er sagan ekki öll sögð því sjávarútvegsráðherra stefnir að því að hækka auðlindaskattinn í 9,1 milljarð vegna fiskveiðiársins 2012/2013. Þetta þýðir að gjald sem sjávarútvegsfyrirtæki greiða verður 14 sinnum hærra en fiskveiðiárið 2005/2006.

Forvitnilegt er að finna út hvernig veiðileyfagjaldið skiptist eftir útgerðarstöðum þegar gjaldið hefur verið hækkað í 9,1 milljarð króna. T24 reiknaði út gjaldið og miðað var við að samsetning veiðiheimilda haldist óbreytt.

Samkvæmt þeim forsendum sem lagðar eru til grundvallar þessum útreikningi munu Vestmannaeyjar greiða yfir 1,2 milljarða króna sem jafngildir því að hver Eyjamaður greiði um 300 þúsund krónur. Reykjavík mun greiða liðlega 1,1 milljarð sem þýðir innan við 10 þúsund krónur á hvern Reykvíking. Fiskiskip með heimahöfn á Rifi munu greiða nær 212 milljónir króna eða tæpar 1,4 milljónir króna á hvern íbúa.

Sjá nánar á T24

Egill Helgason sér lítinn tilgang í að halda áfram aðildarviðræðum að Evrópusambandinu. Hann segist sannfærður um að samningur við sambandið verði felldur í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Í pistli á bloggsíðu sinni segir Egill að það sé smávægilegt mál hvort Ísland gengur í ESB  þegar erfiðleikar sambandsins eru hafðir í huga. Umræðan hér á landi sé með ólíkindum þröng og einkennist af stanslausum upphrópunum:

"En maður veltir samt fyrir sér hvort þetta sé rétti tíminn fyrir viðræður. Staðan í Evrópu er ansi mikið öðruvísi en hún var þegar sótt var um aðild sumarið 2009. ESB leikur á reiðiskjálfi, það eru haldnir stöðugir neyðarfundir sem slá þó ekki á kreppuna.

En íslenska ríkisstjórnin virðist staðráðin í að halda aðildarviðræðum til þrautar – og helst semja nógu hratt – við bandalag sem við vitum ekki hvert er að fara.

Maður veltir því næstum fyrir sér hvort Nei-sinnar eigi sinn besta bandamann í ríkisstjórninni – það er samið á tíma þegar er nær útilokað að íslenska þjóðin samþykki aðild. Verði hún felld er ljóst að málið verður ekki á dagskránni í að minnsta kosti áratug – og líklega lengur."

Lífleg umræða fór þegar af stað eftir skrif Egils og einn þeirra sem gerir athugasemdir er Guðmundur Gunnarsson, fyrrverandi formaður Rafiðnaðarsambandsins:

"Ég skil ekki hvernig þú færð það endurtekið út að einhver mikill meirihluti muni hafna aðildarviðræðum. Launamenn eru allalvega búnir fá meir en nóg af því að búa við þetta ástand og eru í vaxandi mæli að greiða atkvæði með fótunum. Eins er það endurtekið í skoðanakönnunum að 2/3 vill klára viðræðurnar. Ég skil að Heimsýnarmenn eru að fara á taugum, en ekki hvert þú ert að fara."

Egill svarar Guðmundi stutt og skorinort:

"Ég tel 99 prósent öruggt að samningur verður felldur."

Skoðanakönnun Stöðvar 2 og Fréttablaðsins um fylgi stjórnmálaflokkanna sýnir að þremur árum eftir hrun fjármálakerfisins ríkir djúpstæð tortryggni í garð stjórnmálaflokkanna. Aðeins 43,5% aðspurðra tók afstöðu og af þeim sagðist nær helmingur styðja Sjálfstæðisflokkinn.

Það er því í besta falli varastamt að draga miklar ályktanir af skoðanakönnuninni. Þó virðist tvennt vera ljóst. Annars vegar að Sjálfstæðisflokkurinn nýtur meiri stuðnings en nokkur annar stjórnmálaflokkur og hins vegar að stjórnmálaflokkunum í heild sinni hefur ekki tekist að byggja upp traust meðal almennings. Einnig virðist ljóst að stór hluti kjósenda Samfylkingarinnar og Vinstri grænna í kosningunum 2009 hefur snúið baki við stjórnarflokkunum.

Því hefur verið haldið fram að niðurstaða könnunarinnar sýni að mikil tækifæri séu fyrir nýja stjórnmálaflokka. Í liðinni viku var tilkynnt um sambræðing Guðmundar Steingrímssonar og Besta flokksins og Lilja Mósesdóttir, fyrrverandi þingmaður VG, vinnur að stofnun flokks. Reynslan sýnir hins vegar að nýir stjórnmálaflokkar eiga erfitt með að ná fótfestu a.m.k. til lengri tíma, ekki síst þeir flokkar sem stofnaðir eru á grunni óánægju. Slíkt fylgi er í eðli sínu fallvalt. Hreyfingin (áður Borgarahreyfingin) er ágætt dæmi. Eftir að hafa setið á þingi í liðlega hálft kjörtímabil benda skoðanakannir til þess að flokkurinn hafi ekki náð að festa rætur og verði flokkur eins kjörtímabils. Um 2,8% kjósenda (af þeim sem afstöðu tóku í áðurnefndri könnun), segjast styðja Hreyfinguna, sem undir merkjum Borgarahreyfingarinnar boðaði ný vinnubrögð og ný stjórnmál.

Guðmundur Steingrímsson og Besti flokkurinn boða eitthvað sem kallað er frjálslyndi á miðjunni, sem enginn veit hvað þýðir. Í raun veit enginn fyrir hvað sá flokkur, sem ekki hefur fengið nafn, stendur fyrir utan að Guðmundur er hallur undir aðild að Evrópusambandinu. En eitt er vitað með vissu og það er hvernig hið nýja stjórnmálaafl – hin nýja frjálslynda miðja – ætlar að vinna. Það verður stuðst við foringjaræði en ekki hugmyndir um lýðræði og áhrif flokksfélaga. Í samræmi við þetta hafa foringjarnir ákveðið að Guðmundur Steingrímsson og Heiða Helgadóttir skipi oddvitasæti á framboðslistum ónefnda flokksins í Reykjavíkurkjördæmunum tveimur.

Sé almenningur að leita eftir opnum og lýðræðislegum stjórnmálaflokkum, bjóða Guðmundur og Besti flokkurinn ekki upp á nýjan kost. Þvert á móti. Ef almenningur er bara að leita eftir einhverju allt öðru en gömlu stjórnmálaflokkunum, getur ónefndi sambræðingurinn vissulega heillað, með svipuðum hætti og grasið sem sumir telja að sé alltaf grænna hinumegin. Fyrr eða síðar komast menn að hinu sanna.

Guðmundur Steingrímsson segir að sambræðingurinn vilji „grænt hagkerfi sem skapar fullt af fólki atvinnu, góða skóla og heilbrigðiskerfi, arðbæra og sjálfbæra nýtingu auðlindanna okkar, stöðugt efnahagslíf, óttalausa samvinnu við aðrar þjóðir, víðsýni, lýðræði, frjálslyndi, frið og mannúð“. Þegar menn stíga fram á svið stjórnmála með óljósa hugmyndafræði en tilkynna um  leið að búið sé að ákveða hverjir skuli skipa oddvitasæti í mikilvægustu kjördæmunum, læðist að sá grunur að flokkurinn sé ekki stofnaður um hugmyndir heldur hagsmuni einstaklinga sem vilja „þægilega innivinnu“ eins og ónefndur borgarstjóri sagði.

 

Guðmundur Steingrímsson og félagar hans segja að nú sé "kominn tími til að stofna stjórnmálaflokk eða bandalag eða hóp eða afl eða klúbb eða hreyfingu eða samtök eða party eða bara eitthvað sem leggur áherslu á að stunda uppbyggileg og gefandi stjórnmál, nútímaleg og þjónandi fyrir alls konar fólk á Íslandi". Ruglið og bullið heldur því áfram.

Á heimasíðu nýja stjórnmálaflokksins sem Besti flokkurinn og Guðmundur Steingrímsson ætla að stofna segir jafnframt:

"Við viljum vera opinn vettvangur eða farvegur fyrir vel meinandi einstaklinga til þess að hafa áhrif á samfélag sitt. Við viljum grænt hagkerfi sem skapar fullt af fólki atvinnu, góða skóla og heilbrigðiskerfi, arðbæra og sjálfbæra nýtingu auðlindanna okkar, stöðugt efnahagslíf, óttalausa samvinnu við aðrar þjóðir, víðsýni, lýðræði, frjálslyndi, frið og mannúð.

Það sem við þurfum áður en lengra er haldið er NAFN."

Nú er svo komið fyrir íslenskum stjórnmálum að þeir sem sækjast eftir að verða kjörnir fulltrúar á Alþingi eða í sveitarstjórnir, eru sannfærðir um að best sé að slá öllu uppi í kæruleysi - bjóða í partý - til að heilla kjósendur. Hugmyndir og hugsjónir skipta engu.

Sjá T24

	Nýtt nafnlaust stjórnmálaafl
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt